مـﮯ خَــنـدﮮ ...........

تــــ♥ــو کـﮧ مـﮯ خَــنـدﮮ

گوشـﮧ هــآﮮ لبــتــ

بـﮧ بـهـشتــ مـﮯ رسـآنـد مـَـرا

و تـَرآنـــﮧ قـلبــتــ دُنـیــآ را

بـﮧ لَبخــنـدﮮ آغِـشـتــﮧ مـﮯ کنــد

کـﮧ یــک لَحـظـه بـﮧ دنـیــآ مـﮯ آیـد

و بـراﮮ همیـشــﮧ

خـآطــره اَش

در ذِهــــטּِ جــآذبــﮧ مــآه و دَریــآ

مـﮯ مـانـــد و

هیـچ آسـمـــآنــﮯ ...

تــوآטּِ انـدآزه کـردטּِ

گرمـــآﮮ ِآטּ را نخـواهـد داشــ ــتــ !

آخریـــــــــن بــــــــار .......

این آخَـــرـین بارَم بــــود __

دیگر احسـ ــاسمـ را برـآی کسـ‌ ـــے عـــریـ ـآن نمــــے کنم .......

صداقــــ ‌ــت ، یعنــــے حماقــــ ــت...

گاهےبه خآطـِ ــرَش

 

 ماندَنْ رآ تحــ َــملْ کن...

 

رَفتــنْ از دسـ ـتِ همه بر مے آیــــَــــدْ

تنهــــایی ...!!!!

روزی میــرسَد.

بـــی هیــــچ خَبـــَـــری.

بــا کولـــــه بــــآر تَنهـــاییـَم.

دَـر جـــاده هــای بـی انتهــــای ایـن دنیــای عَجیـــــب.

راه خــــواهم افتـــــاد.

مَـــن کـــه غَریبـــــم.

چـــه فَــــرقی دارد کجـــــای ایـــن دنیــــــا بـاشــــم.

همــه جــــای جهــــان تنهـــــایی بــــا مَـــن است ..